ΔΙΠΛΗ ΜΟΝΑΞΙΑ

Πόσο υποφέρεις κι ας μη μου μιλάς
το ξέρω
Χαμογελάς, μα δε με ξεγελάς
σε ξέρω
Μια χαραμάδα μας έμεινε κι όλο μικραίνει
Ολα τα θέλεις μα τίποτε δε σε χορταίνει.

Το σπίτι λαβύρινθος πώς να σε βρώ
δεν ξέρω
Περιμένεις το θαύμα, σινιάλο μαγικό
το ξέρω
Βοήθεια ζητάμε, το βάρος ετούτο μας πνίγει
Μαζί και μονάχοι, διπλή μοναξιά μας τυλίγει.

Πώς να σε βρώ, να στο πώ
Θε μου είναι τρελλό, το ξέρεις δεν μπορώ να σε φτάσω
το πρόσωπό σου θαμπό, μακρυνό,
γιά να σε ξαναβρώ πρέπει ολότελα θαρρώ να σε χάσω
Πώς να στο πώ το σ' αγαπώ...

Στο ρόζ καναπέ βουλιάζουμε αργά
οι δυό μας
Σ' αυτή την παρτίδα ποντάρουμε πολλά
οι δυό μας
Ξέρεις τα κόλπα, δεν είναι η πρώτη φορά
Λές πως τελειώσαν κι όλα γεννιούνται ξανά.